Στάθης Σ.
«Όταν είσαι βλαξ, αποβλακώνεις κι αυτό που διαβάζεις»Αγνώστου.
Βρέθηκε εγχάρακτο σε μια στήλη (περίπου ίδιας ηλικίας με τη στήλη του Χαμουραμπί) ύψους 15 cm και διαμέτρου 23 cm, φτιαγμένη από ατράνταχτο στόκο - υλικό ανθεκτικότερο του γρανίτη και φθηνότερο του τσιμέντου.
Φιλίστορες, οι οποίοι διά αυτήν τους την ιδιότητα εστάλησαν κατ’ επανάληψιν εις έκαστος στο ικρίωμα (και πυροβολήθηκαν κατά κόρον εξ επαφής στα διαλείμματα για τις διαφημίσεις), βεβαίωσαν όλοι -μηδενός εξαιρουμένου- ότι αυτός είναι ο υπέρτατος νόμος από κτίσεως κόσμου, αλλά,
λόγω ύψους της στήλης που φέρει την εν λόγω επιγραφή, πέρασε απαρατήρητη από τους κατασκευαστές των πυραμίδων, τους Μεγάλους Θεούς Κόνανους και κυρίως τον Τιμωρό Τιμούρ, οίτινες εν πολλοίς θεμελίωσαν τον ανθρώπινο πολιτισμό,
τα θεμέλια του οποίου σήμερα αποκαλύπτονται στέρεα (από ατράνταχτο στόκο) κάθε φορά που ανακαλύπτονται αγάλματα σε οικόπεδα, άτινα περιερχόμενα εντός σχεδίου πόλεων δημιουργούν χρηματοπιστωτικές κρίσεις,
απαραίτητες για την καλή πίστη που κρύβεται πίσω από κάθε καλή θέληση για μπίζνες, ώστε να χορηγούνται οι τέχνες και να ανθίζει ο πολιτισμός.
Μια θαυμάσια στιγμή του οποίου υμνούν σήμερα, στις 17 Νοεμβρίου 2008, οι ποιητές των τηλεοπτικών παραθύρων, καθώς στο Παρίσι η κυρία Μέλανι Νούνιες στέφθηκε Μις Κώλος Ιντερνάσιοναλ! Ορμώμενη εκ Βραζιλίας, η κυρία Νούνιες πέτυχε αυτό το (κωλο)κατόρθωμα, κατανικώντας 145 άλλους κώλους εξ όλης της Οικομένης, ανάμεσά τους και δύο ελληνικούς - μην αποθαρρυνώμεθα, ας ενθυμηθούμε
τη Γιουροβιζιόν! Κι εκεί επατώσαμε πολλάκις πριν έρθουμε επιτέλους πρώτοι! Θαρρείτε, γρηγορείτε, ο «νικητής» είναι εγγεγραμμένος στο γονίδιο του Έλληνα, συνεπώς κάποια μέρα, ίσως με χρόνια με καιρούς, θα γίνουμε κι εμείς Μις Κώλος Ιντερνάσιοναλ.
¶λλωστε, κώλος είναι όλη η χώρα, δεν θα βρεθεί κι ένας κάλλιστος να κερδίσει τα 15.000 δολάρια έπαθλο, όπως αυτό που κέρδισε η Βραζιλιάνα κυρία Μέλανι Νούνιες; Θα βρεθεί! Εδώ πήραμε Νόμπελ με τον Σεφέρη, εδώ ανακαλύψαμε τη Δημοκρατία (νομίζω ο Μεγαλέξανδρος) και δεν θα κερδίσουμε μια μέρα όλους τους άλλους κώλους;
Θα είναι για το έθνος μας «η στιγμή της αλήθειας»!
Είναι αλήθεια ή ψέματα, παιδί μου, ότι άμα λάχει σού γαμάμε τη μάνα; Αλήθεια! Μπράβο! Πιάσε 3.000 ευρά...
Είναι αλήθεια ή ψέματα, ρε καριόλη, ότι άμα λάχει σού γαμάμε το μυαλό; Αλήθεια! Μπράβο, τέκνον μου! Πιάσε 5.000 ευρά κι ολίγον αγιασμό Βιστωνίδας να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σου...
Είναι αλήθεια ή ψέματα, ρε σούργελο, ότι για 5.000 ευρώ σού γαμάμε την ψυχή; Ψέματα, αφεντικό! Μου τη γαμάς και για 50 ευρώ! Μπράβο, κολοσσέ μου. Αλήθεια λες! Πιάσε 50 ευρώ και τράβα να γαμηθείς για άλλα 50!
Έτσι είναι ο καπιταλισμός. Παραγωγικός.
Και γρήγορος! Δεν θες πολλά! ένα Μοναστήρι, μια Βαστίλλη, ένα Κοινοβούλιο και τό ’στησες το μαγαζί! Βάζεις και λίγο αίμα από του Παύλου Μελά στο θεμέλιο να ισώσει, κρεμάς κι ένα κάδρο του ¶ρη Βελουχιώτη στον τοίχο τιμής ένεκεν για τα κορόιδα, τυπώνεις στο χαρτονόμισμα (στην εθνική όψη του Ευρώ) και μια κεφάλα του Κολοκοτρώνη, κι έχεις στήσει βιλαέτι
με τα σέα και τα μέα του, εφορίες, ματ, πολεοδομίες, έμπεδα κι όλα όσα χρειάζονται για να κυκλοφορήσει η ανάσα του Θεού στην ατμόσφαιρα.
Διότι, κακά τα ψέματα! Κατά βάθος τα μεγάλα ερωτήματα είναι που μας βασανίζουν: Τι είναι ο άνθρωπος; Γιατί γεννιέται; Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Γιατί μας συμβαίνει ο θάνατος; Γιατί η κουφάλα ο Γρηγόρης βγάζει πιο πολλά φράγκα από μένα; Γιατί ξεπατώνουμε τους γεωργούς; Είναι ανησυχητικό το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Πνευματικά ερωτήματα
και, αν έχεις φίλο κάναν τοκογλύφο ή καμμιά χορεύτρια κλασικού μπαλέτου με κλαρίνα, υπάρχει η ελπίδα να σε γνωρίσει με κάποιον μοναχό, να αποκτήσεις κι εσύ επιτέλους έναν «πνευματικόν», να ανέβουν κι εσένα οι μετοχές σου στην κοινωνία, στο Χρηματιστήριο, στις μίζες, στις μπίζνες, για όπλα, γκόμενες, παραμύθια, άσπρη, ό,τι τραβάει η ψυχή σου,
η σωτηρία της οποίας είναι μεγάλο πράγμα. Χρειάζεται σεμνότητα και ταπεινότητα για να σωθείς, πράγμα δύσκολο με τόσους πειρασμούς γύρω σου, τόσους αγαθιάρηδες για να ληστέψεις - σε καταλαβαίνω! Και να μην τους τα φας εσύ, θα τους τα φάνε άλλοι. Έτσι είναι η ζωή! Ζούγκλα! Επιβιώνει ο ισχυρότερος! Δίκιο έχεις! Κι ο ανταγωνισμός το ίδιο είναι, ο ισχυρότερος επιβιώνει...
--------------------------------------------------------------------------------------------
Ο ¶νθρωπος Που Γελά ένιωθε μόνος σαν ξωτικό σε παγωμένη ερημιά. Σαν άνθρωπος που ξυπνά με την αγωνία ότι είναι σε άγνωστο χώρο και σπαρταράει, ώσπου διαπιστώνει ότι όντως βρίσκεται σε έναν άγνωστο χώρο. Ότι όντως έχει ξυπνήσει αλλού.
Είναι αδύνατη τότε η επιστροφή στα όνειρα.
Και ίσως, ¶νθρωπε Που Γελάς, παρήγορο, ότι σε λίγο δεν θα τα θυμάσαι...
--------------------------------------------------------------------------------------------
Σε λίγο βγήκα για τσιγάρα. Πρωινός καφές στο όρθιο. Πολλή ερημιά στα τραπεζάκια γύρω μου κι έξω στο πεζοδρόμιο. Μόνος και ξένος, παρίας και μέτοικος -λέω- και λοιπόν; Θά ’ναι τρέντυ κι έτσι...
ΣΤΑΘΗΣ Σ.